Czy najem okazjonalny jest receptą na nierzetelnych lokatorów, czy może stanowi dość osobliwą, ale nadal mało popularną instytucję polskiego prawa cywilnego? Jakie przeszkody wiążą się z jej zawarciem? Czy na pewno jest ona korzystniejsza dla wynajmującego i czy warto wysilać się by taką umowę zawrzeć? Jakie wątpliwości wiążą się z umową najmu okazjonalnego lokalu?
Uwaga: Wpis został zaktualizowany w oparciu o zmiany, które weszły w życie 11 września 2017 roku.
„Formuła najmu okazjonalnego jest adresowana do określonego kręgu osób, których potrzeba najmu wynika z ich aktywności życiowej, a które posiadają możliwość wskazania lokalu, w którym będą mogły zamieszkać w przypadku opróżnienia lokalu zajmowanego na podstawie umowy o najem okazjonalny.” (źródło: uzasadnienie do projektu ustawy wprowadzającej najem okazjonalny lokalu).
Umowa najmu okazjonalnego lokalu może dotyczyć wyłącznie lokali, które ze swej charakterystyki mogę być przeznaczone na cele mieszkalne. Można ją zawrzeć tylko w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Może więc on służyć wyłącznie zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych najemcy i jego rodziny. Nie można jej stosować w odniesieniu do najmu lokalu użytkowego albo najmu mieszkania na cele użytkowe. Najem na cele mieszkalne przesądza o tym, że najemca powinien być osobą fizyczną.
Spis treści
Trochę historii
Umowę najmu okazjonalnego wprowadzono do porządku prawnego 28 stycznia 2010 roku. Nie jest to jednak rozwiązanie nowe. W poprzedniej ustawie, którą zastąpiła ustawa o ochronie praw lokatorów, wybrana grupa wynajmujących mogła nie stosować części przepisów chroniących prawa najemców. W art. 2 ust. 1 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych ustawodawca stwierdził, że jej przepisów nie stosuje się do najmu okazjonalnego. Przepisy te jednak nie były dostatecznie wyjaśnione. Ustawa ta została uchylona 10 lipca 2001 roku na skutek kilku orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego.
Początkowo ustawa o ochronie praw lokatorów nie zawierała wyłączeń dotyczących najmu okazjonalnego. Nie zawierała ona także innych rozwiązań w jakikolwiek sposób osłabiających pozycję najemcy w stosunku do wynajmującego. Od razu rozwiązanie to było mocno krytykowane. W 2005 roku wprowadzono do niej art. 3 ust. 1 zgodnie z którym, w razie oddania do używania lokalu, z którego właściciel przejściowo nie korzysta w całości lub w części w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, nie stosuje się wybranych przepisów ustawy. To wyłączenie jednak nie obejmowało fundamentalnych przepisów chroniących prawa lokatora, a w konsekwencji wynajmujący nadal nie mógł w łatwy sposób wyeksmitować nieuczciwego najemcy. To był tylko niewielki wyłom w całym systemie, który w praktyce nadal nie chronił wynajmującego przed nieuczciwością najemców.
W 2010 roku ponownie wprowadzono do porządku prawnego instytucje najmu okazjonalnego. Wprowadzone przepisy miały być ukłonem w stronę właścicieli lokali mieszkalnych. Ustawodawca chciał by określony krąg wynajmujących, zamiast tkwić w szarej strefie nie opodatkowując dochodów z wynajmu, zgłaszał zawarcie umowy, płacił podatki i dzięki temu miał lepszą ochronę przed nieuczciwym najemcą. Krąg tak uprawnionych osób został początkowo ograniczony wyłącznie do osób fizycznych, którzy najmują swoje nieruchomości prywatnie. Wyłączono osoby trudniące się wynajmem lokali mieszkalnych w związku z prowadzona działalnością gospodarczą. Jak z tego wynika zaproponowano swoisty targ. Wy płacicie podatki, a my zapewnimy wam większą ochronę przed nieuczciwością. Szybko się jednak okazało, że wtedy gdy to obywatele mają podejmować ryzyko i udostępniać swoje nieruchomości, to stworzy się im jeszcze dodatkową konkurencję.
W połowie 2013 roku Rząd zapowiedział utworzenie funduszu mieszkań na wynajem, który miałby zająć się zakupem na rynku mieszkań i zaoferowanie ich wynajmu w atrakcyjnych cenach. Aby fundusz mógł sprawnie działać przygotowano kolejne zmiany legislacyjne, rozszerzające krąg wynajmujących, którzy mogą stosować umowę najmu okazjonalnego. Od 23 listopada 2013 roku umowę najmu okazjonalnego lokalu mogą zawierać wszyscy wynajmujący, niezależnie od celu w jakim zawierają umowę oraz statusu prawnego w jakim działają. Jak z tego wynika po raz kolejny dzięki polityce okazało się, że można trochę poluzować, a dzięki temu chronić inwestycje państwowe. Co nie koniecznie wcześniej tak łatwo przechodziło.
11 września 2017 roku nastąpiła kolejna nowelizacja przepisów o najmie okazjonalnym. Od tego dnia, wynajmującym w oparciu o umowę najmu okazjonalnego lokalu może być jednie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w zakresie najmu lokali. Najem okazjonalny zatoczył koło i wrócił do pierwotnych założeń. Od tego dnia osoby fizyczne, osoby prawne lub inne jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali mogą korzystać z nowego rodzaju umowy najmu — umowę najmu instytucjonalnego lokalu.
Definicja umowy najmu okazjonalnego lokalu
Definicję umowy najmu okazjonalnego lokalu tworzy się poprzez połączenie przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów oraz przepisów kodeksy cywilnego. Konstrukcja tego stosunku wynika bowiem z podstawowej definicji umowy najmu z kodeksu cywilnego i uzupełniona jest dodatkowymi ograniczeniami z ustawy o ochronie praw lokatorów.
Przez umowę najmu okazjonalnego lokalu rozumiemy zatem umowę zawartą w formie pisemnej pod rygorem nieważności, w której wynajmujący, będący osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali, zobowiązuje się oddać najemcy do używania lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, który może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.
Forma umowy i niezbędne załączniki
O ile typową umowę najmu lokalu można zawrzeć w dowolny sposób — tak samo ważna jest umowa najmu zawarta w formie pisemnej jak i ustnej. Umowa najmu okazjonalnego lokalu oraz zmiany tej umowy (wszelkie aneksy) wymagają formy pisemnej i to pod rygorem nieważności. Umowa najmu okazjonalnego w zakresie formy podlega zatem surowszym rygorom niż typowa umowa najmu.
Dodatkowo umowa najmu okazjonalnego lokalu wymaga załączenia kilku dodatkowych oświadczeń:
- oświadczenia najemcy sporządzonego w formie aktu notarialnego, w którym poddaje się egzekucji i zobowiązuje się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu w terminie wskazanym w odpowiednim żądaniu,
- oświadczenia najemcy w którym wskazuje on inny lokal, w którym będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia najmowanego lokalu,
- oświadczenia właściciela lokalu lub osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu o wyrażeniu zgody na zamieszkanie w nim najemcy i osób z nim zamieszkujących w wypadku wykonania egzekucji z obowiązku opróżnienia najmowanego lokalu.
Trzecie oświadczenie składa się tylko wtedy, gdy najemca nie posiada tytułu prawnego do innego lokalu. To oczywiście sytuacja najczęstsza, ale w wielu przypadkach najem lokalu realizowany jest na potrzeby podjęcia pracy poza miejscem stałego zamieszkania.
STOP — NIE MUSISZ JUŻ CZYTAĆ DALEJ
Zamów mój sprawdzony wzór umowy najmu okazjonalnego lokalu wszystkich niezbędnych załączników oraz innych niezbędnych pism. Dostawa natychmiastowa!
Co ciekawe, z samej ustawy nie wynika jaki mają status te załączniki. Nie wynika zatem, w jaki sposób powinna być traktowana umowa najmu okazjonalnego lokalu bez tych załączników. Tutaj prawnicy są niestety podzieleni. Jak do tej pory nie ma rozstrzygnięcia tego problemu przez Sąd Najwyższy, który z pewnością wyznaczyłby ostateczny kierunek interpretacji. Według większości źródeł (np. Paweł Widerski, Paweł Sławicki, Najem okazjonalny lokali – cz. I, Monitor Prawniczy 7/2012) umowa bez załączników z całą pewnością nie przekształca się w „zwykłą” umowę najmu lokalu mieszkalnego, ani nie jest ona dotknięta nieważnością. Według zaś innych przedstawicieli doktryny (np. Katarzyna Zdun-Załęska, Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Komentarz, Warszawa, 2014 str. 139) gdy do umowy nie załączono któregokolwiek z wymaganych załączników nie dochodzi do zawarcia umowy najmu okazjonalnego lokalu.
Edit z 17 września 2016 roku:
Poszperałem w wyrokach sądów powszechnych i znalazłem wyrok z 30 czerwca 2014 roku (wyrok SO w Poznaniu sygn. akt XV Ca 217/14). W tym wyroku Sąd Okręgowy przychylił się do stanowiska Widerskiego i Sławickiego oraz dokonując wykładni stwierdził, że umowa, mimo braku załączników, nadal jest umową najmu okazjonalnego.
Przyjmując tę wykładnię za obowiązującą, dochodzi się do wniosku, że bez oświadczenia najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddaje się egzekucji i zobowiązuje się do opróżnienia i wydania lokalu, dochodzi do zawarcia umowy najmu okazjonalnego lokalu. W tym jednak przypadku wynajmujący nie może korzystać z szybszej ścieżki eksmisyjnej.
Widerski i Sławicki wskazują, że w takim wypadku wynajmujący powinien wystąpić do sądu z wnioskiem o ustalenie obowiązku istnienia złożenia oświadczenia o dobrowolnym poddaniu się egzekucji, a w dalszej kolejności, po otrzymaniu wyroku stwierdzającego obowiązek złożenia takiego oświadczenia, skorzystać z eksmisji uproszczonej.
Muszę jednak podkreślić, że w polskim systemie prawnym nie stosuje się precedensów i sądy mogą orzekać odmiennie. Póki nie będzie orzeczenia Sądu Najwyższego, póty nadal nie możemy być pewni orzeczeń sądów powszechnych.
Załączenie do umowy najmu okazjonalnego lokalu wypisu z aktu notarialnego, w którym najemca poddaje się dobrowolnej egzekucji, daje wynajmującemu możliwość uproszczonej realizacji prawa do opróżnienia lokalu w sytuacji, gdy najemca nie chce go dobrowolnie opuścić. Funkcją umowy najmu okazjonalnego lokalu jest zatem ograniczenie ochrony najemcy. Wynajmujący nie musi wytaczać przeciwko najemcy powództwa o opróżnienie lokalu, może on bowiem prowadzić egzekucję na podstawie zaopatrzonego w klauzulę wykonalności aktu notarialnego, w którym dłużnik poddał się dobrowolnie egzekucji.
Wynagrodzenie notariusza za sporządzenie powyżej wskazanego aktu notarialnego wynosi nie więcej niż maksymalna kwota czynszu normowanego bez opcji za 1 m² mieszkania na wynajem, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. poz. 1529), określoną dla miasta stołecznego Warszawy. Ustawa ta przewiduje w art. 82 ust. 6, że to Rada Ministrów będzie określała wielkość maksymalnego czynszu normowanego bez opcji. Wskaźnik ten ma być aktualizowany w drodze rozporządzenia corocznie do dnia 31 marca.
Za sporządzenie aktu notarialnego notariusz pobiera wynagrodzenie. Jego wysokość została ustawowo ograniczona do 1/10 minimalnego wynagrodzenia za pracę. W praktyce, po uwzględnieniu konieczności sporządzenia wypisu i w związku z doliczeniem podatku VAT, kwota należna za przygotowanie tego aktu nie powinna przekroczyć 250 zł.
Zgłoszenie zawarcia umowy najmu okazjonalnego lokalu naczelnikowi urzędu skarbowego
Ograniczenie części uprawnień najemcy w związku z zawarciem umowy najmu okazjonalnego lokalu, w stosunku do „zwykłej” umowy najmu jest uzależnione od zgłoszenia jej zawarcia przez wynajmującego naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego. Zgłoszenie to powinno nastąpić w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia najmu.
Obowiązek zgłoszenia dotyczy wyłącznie wynajmujących, którzy są osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali. Jak z tego wynika, wszelkie spółki handlowe oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali są z tego obowiązku zwolnione.
Niedopełnienie obowiązku zgłoszenia umowy do naczelnika urzędu skarbowego ma kolosalne znaczenie dla stron umowy. Brak zgłoszenia oznacza bowiem ograniczenie uprawnień wynajmującego, a dotyczą między innymi czynszu, warunków wypowiedzenia umowy najmu okazjonalnego lokalu oraz kluczowego przepisu dotyczącego uproszczonej eksmisji. W takim przypadku nie zostają zmniejszone ograniczenia uprawnień wynajmującego. Z niewielkimi wyjątkami, niezgłoszona umowa najmu okazjonalnego lokalu niemal zrównuje sytuację wynajmującego z umową zawartą w oparciu o przepisy ogólne. Choć nominalnie jest to w dalszym ciągu umowa najmu okazjonalnego.
W każdym wypadku, niezależnie od zgłoszenia czy też niezgłoszenia mimo ciążącego obowiązku, wynajmujący ma obowiązek rozliczenia należnego podatku od uzyskiwanego z tego tytułu przychodu. Wynajmujący ma także obowiązek wykazania przychodu z najmu w zeznaniu podatkowym, nawet wtedy gdy koszty uzyskania tych przychodów były większe od uzyskanych przychodów i w konsekwencji nie powstało zobowiązanie podatkowe. Za niezgłoszenie zawarcia umowy najmu nie są przewidziane bowiem żadne sankcje o charakterze administracyjnym, karnoskarbowym czy też podatkowym.
Wymóg zgłoszenia umowy poprawia ściągalność podatku dochodowego od najmu. Wiele umów zawieranych wyłącznie ustnie w celu ukrycia osiąganego dochodu, nie było bowiem należycie rozliczanych przez podatników. Nie płynął do budżetu z tego tytułu strumień pieniędzy. Obowiązek zgłoszenia zawarcia umowy niewątpliwie poprawia efektywność fiskalną podatku dochodowego od najmu.
Najem okazjonalny wyłącznie na czas oznaczony, maksymalnie na 10 lat
Umowa najmu okazjonalnego lokalu może zostać zawarta wyłącznie na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat. Umowa najmu okazjonalnego daje zatem stronom gwarancję pewności jej trwania. Strony nie mogą ustalić sobie, że umowa zostaje zawarta na czas nie oznaczony. Taki zapis byłby z mocy prawa nieważny i prowadziłby do bardzo dalekich komplikacji, z nieważnością całej umowy włącznie.
Zawarcie umowy najmu w formie umowy najmu okazjonalnego poluźnia nieco ograniczenia wynajmującego w zakresie możliwości jej wypowiedzenia. Oczywiście o ile zostanie zgłoszona naczelnikowi urzędu skarbowego. O ile katalog przyczyn wypowiedzenia umowy najmu lokalu na cele mieszkalne zawartej na zasadach ogólnych jest mocno ograniczony, o tyle przy najmie okazjonalnym możliwość wypowiedzenia, pod pewnymi, ściśle określonymi warunkami można w treści umowy przewidzieć. Zapisy takie nie były by nieważne w tym przypadku.
Umowa najmu okazjonalnego uchyla również możliwość ingerencji przez sąd i rozwiązanie tej umowy na wniosek wynajmującego, w związku z zaistnieniem ważnej przyczyny. Z tego względu wynajmujący musi samodzielnie przewidzieć mogące się wydarzyć przypadki i zadbać o odpowiednie zapisy umowy.
Pobieranie opłat niezależnych od wynajmującego i większa swoboda w podwyższaniu czynszu
Umowa najmu okazjonalnego zgłoszona naczelnikowi urzędu skarbowego luzuje również sferę czynszową oraz pobieranie opłat niezależnych od wynajmującego. W takim wypadku nie ma ograniczeń w pobieraniu przez wynajmującego opłat niezależnych od niego. Wynajmujący, ma większą swobodę w narzucaniu ustaleń związanych z opłatami dodatkowymi a dotyczącymi utrzymania lokalu lub części wspólnych budynku. Trzeba pamiętać, że koszty te mogą stanowić istotną, comiesięczną pozycję.
W zakresie czynszu, strony w umowie mogą przewidzieć tryb jego podwyższania. Wynajmujący nie musi się przy tym za każdym razem tłumaczyć i wskazywać przyczyny podwyżki. Nie jest wymagana skomplikowana procedura oraz możliwość złożenia przez najemcę pozwu o ustalenie, że podwyżka jest nieuzasadniona lub uzasadniona w innej wysokości. Oczywiście najemca nadal może się bronić przed podwyżką, ale w takim wypadku sytuacja procesowa obu stron zostaje zrównana i obowiązują w tym zakresie zasady ogólne.
Kaucja zabezpieczająca
W umowie najmu okazjonalnego lokalu ograniczono także wysokość kaucji zabezpieczającej, jaką wynajmujący może żądać od najemcy w związku z zawarciem umowy. Kaucja w tym przypadku nie może przekraczać sześciokrotności miesięcznego czynszu za dany lokal, obliczonego według stawki czynszu obowiązującej w dniu zawarcia umowy najmu okazjonalnego lokalu. Kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu. Również przy umowie najmu okazjonalnego lokalu, analogicznie do zwykłej umowy najmu na cele mieszkalne, zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana.
STOP — NIE MUSISZ JUŻ CZYTAĆ DALEJ
Zamów mój sprawdzony wzór umowy najmu okazjonalnego lokalu wszystkich niezbędnych załączników oraz innych niezbędnych pism. Dostawa natychmiastowa!
Z kaucji zabezpieczającej wynajmujący może potrącić swoje należności. Co ciekawe, przy umowie najmu okazjonalnego lokalu rozszerzono zakres należności, jakie wynajmujący może potrącić z niej przy rozliczaniu. W „zwykłej” umowie najmu lokalu mieszkalnego wynajmujący mógł potrącić należności z tytułu najmu lokalu przysługujące mu w dniu opróżnienia lokalu. Chodziło zatem o:
- niezapłacony czynsz;
- opłaty za bezumowne korzystanie z lokalu;
- opłaty niezależne od właściciela, jak: opłaty za wodę i odprowadzenie ścieków, energię elektryczną, ciepło, paliwo gazowe, wywóz odpadów i nieczystości ciekłych;
- należności z tytułu zużycia elementów wyposażenia technicznego których naprawą bądź wymianą obciążony jest najemca;
- należności z tytułu zastępczego wykonania przez wynajmującego robót obciążających najemcę, w oparciu o sporządzony przez wynajmującego kosztorys budowlany;
- odszkodowanie za stwierdzone i oszacowane szkody ustalone na zasadach ogólnych związane z uszkodzeniem lokalu powstałym z winy najemcy;
- odsetki i należności uboczne związane z powyższymi należnościami głównymi.
W przepisach dotyczących najmu okazjonalnego lokalu rozszerzono ten zakres o koszty egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu. Stanowi to dodatkową gwarancję i ułatwia przeprowadzenia egzekucji wobec najemcy okazjonalnego. Chodzi tu przede wszystkim o zaliczkę na pokrycie wydatków związanych z egzekucją, którą zwykle żąda komornik od wierzyciela (wynajmującego) przy wszczęciu egzekucji.
Realizacja prawa uproszczonej eksmisji
Załączenie do umowy najmu okazjonalnego lokalu wypisu z aktu notarialnego, w którym najemca poddaje się dobrowolnej egzekucji, daje wynajmującemu możliwość uproszczonej realizacji prawa do opróżnienia lokalu w sytuacji, gdy najemca nie chce go dobrowolnie opuścić. Funkcją umowy najmu okazjonalnego lokalu jest zatem ograniczenie ochrony najemcy. Wynajmujący nie musi wytaczać przeciwko najemcy powództwa o opróżnienie lokalu, może on bowiem prowadzić egzekucję na podstawie zaopatrzonego w klauzulę wykonalności aktu notarialnego, w którym dłużnik poddał się egzekucji.
Po rozwiązaniu stosunku najmu, albo jego wygaśnięciu na skutek wypowiedzenia czy upłynięcia okresu na jaki umowa została zawarta, najemca powinien wyprowadzić się. Jeżeli tego nie czyni dobrowolnie, to wynajmujący doręcza mu żądanie opróżnienia lokalu, sporządzone na piśmie opatrzonym urzędowo poświadczonym podpisem właściciela. Poświadczenia podpisu powinien zatem udzielić notariusz. To najczęstszy sposób uzyskiwania takiego poświadczenia. Pozostałe są niezwykle rzadko stosowane toteż nie będę ich omawiał.
Żądanie opróżnienia lokalu zawierać powinno w szczególności oznaczenie wynajmującego oraz najemcy, którego żądanie dotyczy, wskazanie umowy najmu okazjonalnego lokalu i przyczynę ustania stosunku z niej wynikającego. Powinno ono także zawierać wskazanie terminu nie krótszego niż 7 dni od dnia doręczenia żądania najemcy, w którym najemca i osoby z nim zamieszkujące mają opróżnić lokal.
Dopiero w przypadku bezskutecznego upływu zakreślonego w żądaniu terminu wynajmujący może złożyć sądu wniosek o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu w którym najemca poddaje się dobrowolnej egzekucji, który był załącznikiem do umowy. Do wniosku o nadanie klauzuli załącza się:
- żądanie opróżnienia lokalu wraz z dowodem jego doręczenia najemcy albo dowodem wysłania go przesyłką poleconą;
- dokument potwierdzający przysługujący wynajmującemu tytuł prawny do lokalu, którego opróżnienia dotyczy żądanie (np. aktualny wypis z księgi wieczystej);
- potwierdzenie zgłoszenia zawarcia umowy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (o ile ten obowiązek dotyczy wynajmującego).
W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu sąd bada jedynie czy faktycznie umowa najmu wygasła oraz czy są spełnione pozostałe przesłanki merytoryczne i formalne. Postępowanie klauzulowe powinno być przeprowadzone bardzo sprawnie, nie wymaga bowiem wyznaczenia rozprawy. Sąd nadaje klauzule na posiedzeniu niejawnym, bez zawiadomienia o nim stron.
W przypadku najmu okazjonalnego lokalu nie ma możliwości przyznania najemcy prawa do lokalu socjalnego. Wielokrotnie skraca to etap postępowania sądowego oraz późniejsze faktyczne dokonanie eksmisji przez komornika.
W przypadku dokonywania przez komornika eksmisji, komornik wykonując obowiązek opróżnienia lokalu, usuwa byłego najemcę do innego pomieszczenia, do którego dłużnikowi przysługuje tytuł prawny. W wypadku umowy najmu okazjonalnego lokalu będzie to lokal wskazany w załączniku.
Przepisy nadal obowiązujące wynajmującego
Jak już wyżej wskazałem, zastosowanie umowy najmu okazjonalnego i zgłoszenie jej zawarcia naczelnikowi urzędu skarbowego (o ile sytuacja wynajmującego tego wymaga) uchyla stosowanie dla takiej umowy większość przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów. Niemniej jednak pozostaje kilka norm, które wynajmujący nadal musi stosować. Przyjrzyjmy się zatem pozostającym obowiązkom wynajmującego.
Wynajmujący musi rozliczyć kaucję tak samo jak przy zwykłej umowie najmu lokalu mieszkalnego. Kaucja winna zostać zwrócona najemcy lokalu mieszkalnego najpóźniej w terminie miesiąca od opróżnienia lokalu. Art. 6 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów reguluje nadto waloryzację zwracanej najemcy lokalu mieszkalnego kaucji. Wynajmujący zobowiązany jest rozliczyć (zwrócić lub potrącić) kaucję zwaloryzowaną w ten sposób, że otrzymaną od najemcy przy zawarciu umowy kwotę winien podzielić przez wielkość obowiązującego w dniu zawarcia umowy czynszu, a uzyskaną w ten sposób krotność czynszu zastosować do wyliczenia kaucji podlegającej rozliczeniu poprzez przemnożenie jej przez wielkość czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji.
Wynajmującego nadal obowiązują określone terminy, a także procedura wypowiedzenia umowy najmu okazjonalnego z powodów niewłaściwego wykonywania obowiązków przez najemcę. A zatem stronu nie mogą w umowie skrócić miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca gdy wypowiedzenie ma dotyczyć:
- używania lokalu w sposób sprzeczny z umową lub niezgodnie z jego przeznaczeniem,
- zaniedbywania obowiązków, dopuszczając przy tym do powstania szkód, lub niszczenia urządzenia przeznaczonych do wspólnego korzystania przez mieszkańców,
- wykraczania w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali.
Dodatkowo z tych przyczyn wynajmujący musi wypowiedzenie poprzedzić upomnieniem. Szerzej to zagadnienie opisałem w oddzielnym wpisie.
Nie jest także możliwe skrócenie okresu wypowiedzenia z powodu opóźnień w płatności czynszu. Nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, wynajmujący może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli najemca jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.
W wypadku podnajęcia lokalu bez zgody wynajmującego można najemcy wypowiedzieć najem z miesięcznym okresem wypowiedzenia, ze skutkiem na koniec miesiąca. Skrócenie tego terminu również jest niedopuszczalne.
Wzory umowy najmu okazjonalnego, załączników, zgłoszenia i pism
Formułując umowę najmu okazjonalnego lokalu nie można zapominać o zawarciu w niej także innych ważnych z naszego punktu widzenia zapisów. Ponieważ najem okazjonalny jest bardziej elastyczny, to umowę taką należy maksymalnie rozszerzyć o dodatkowe korzystne dla nas klauzule. To ma przecież służyć maksymalnemu, dopuszczalnemu przez prawo zabezpieczeniu naszych interesów. Wzory umowy najmu okazjonalnego, wymaganych załączników, zgłoszenia zawarcia umowy naczelnikowi urzędu skarbowego oraz wielu innych pism znajdziesz tutaj.
Podsumowanie
Z uwagi na znacznie większą elastyczność umowy najmu okazjonalnego lokalu powinny być coraz częściej stosowane na rynku. Zresztą, taki wzrost ich stosowania obserwuje już od jakiegoś czasu. Jej zawarcie nie wymaga zbyt wielu dodatkowych zabiegów, a skala uproszczeń i korzyści jest dość znaczna. Nie gwarantuje ona co prawda pełnego bezpieczeństwa wynajmującemu, ale pozwala na ograniczenie czasu odzyskania lokalu od nieuczciwego najemcy. Niestety, choćby najlepsza umowa nie zastąpi wrodzonej ostrożności, jaką wynajmujący powinien się w każdym przypadku kierować.