Zawierając umowę najmu często decydujemy się na zastosowanie kaucji zabezpieczającej roszczenia. Kaucja co do zasady ma spełniać rolę gwarancyjną i zabezpieczającą. Pozostaje w stanie nienaruszonym przez cały okres trwania umowy i po jej zakończeniu powinna być zwrócona. W tym wpisie zawarłem wszystkie ważne informacje, jakie mogą wiązać się z kaucją daną przy zawarciu umowy najmu.
Kaucja zabezpieczająca dotycząca umów najmu prawnie uregulowana jest jedynie w ustawie o ochronie praw lokatorów. Dotyczy więc wyłącznie umów najmu lokali mieszkalnych. Przy najmie lokali niemieszkalnych, stosowanie kaucji i sposób jej rozliczenia zależy wyłącznie od woli stron zawierających umowę. Dlatego szczegółowo omówię sprawę kaucji przy najmie mieszkań, a później wskażę istotne różnice dla kaucji przy najmie lokali użytkowych.
Spis treści
Wprowadzenie prawne
Podstawowy przepis ustawy o ochronie praw lokatorów brzmi:
Art. 6
1. Zawarcie umowy najmu może być uzależnione od wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu lokalu, przysługujących wynajmującemu w dniu opróżnienia lokalu. Kaucja nie może przekraczać dwunastokrotności miesięcznego czynszu za dany lokal, obliczonego według stawki czynszu obowiązującej w dniu zawarcia umowy najmu.
2. Kaucji nie pobiera się, jeżeli umowa:
1) dotyczy najmu lokalu zamiennego lub socjalnego;
2) jest zawierana w związku z zamianą lokalu, a najemca uzyskał zwrot kaucji bez dokonania jej waloryzacji.
3. Zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana.
4. Kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę, po potrąceniu należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.
Nieco odmiennie uregulowano kaucję przy umowie najmu okazjonalnego:
art. 19a ust. 4.
Zawarcie umowy najmu okazjonalnego lokalu może być uzależnione od wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu okazjonalnego lokalu przysługujących właścicielowi w dniu opróżnienia lokalu oraz ewentualnych kosztów egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu. Kaucja nie może przekraczać sześciokrotności miesięcznego czynszu za dany lokal, obliczonego według stawki czynszu obowiązującej w dniu zawarcia umowy najmu okazjonalnego lokalu.
Ustanowienie kaucji zabezpieczającej umowę najmu lokalu mieszkalnego
Ustanowienie kaucji zabezpieczającej zależne jest od woli stron umowy. Jeżeli tak się z najemcą umówimy, to umowa najmu lokalu mieszkalnego będzie zabezpieczona taką kaucją. Stosuje się typowe zapisy umowne cytujące zapisy ustawowe.
Jeżeli umowa najmu tak stanowi, brak wpłaty kaucji zabezpieczającej w określonym terminie może być warunkiem niepowstania stosunku najmu jeszcze przed wydaniem lokalu najemcy do używania. Czyli wpłata kaucji w terminie powoduje utrzymanie stosunku najmu. Wtedy w odpowiednim ustępie umowy napiszemy:
Najemca zobowiązany jest do uiszczenia wskazanej w ust. 1 kaucji na rachunek bankowy wynajmującego w terminie do dnia …………. W wypadku nie dotrzymania wskazanego terminu niniejsza umowa najmu nie dochodzi do skutku.
Wynajmujący może żądać kaucji aż do nawiązania umowy. Po zawarciu umowy najmu nie można już żądać ustanowienia kaucji zabezpieczającej. Strony mogą jedynie się na to umówić.
Co zabezpiecza kaucja przy umowie najmu lokalu mieszkalnego
Kaucja zabezpieczająca stanowi zabezpieczenie roszczeń wynajmującego o charakterze rzeczowym. Przy umowie najmu lokalu mieszkalnego kaucja zabezpieczająca z mocy prawa służy zabezpieczeniu pokrycia należności z tytułu najmu lokalu. Trzeba jednoznacznie podkreślić, że jest ona zabezpieczeniem nie tylko należności czynszowych, ale także wszystkich innych należności wynajmującego jakie mogą powstać aż do opróżnienia lokalu. W szczególności chodzi o:
- niezapłacony czynsz;
- opłaty za bezumowne korzystanie z lokalu;
- opłaty niezależne od właściciela, jak: opłaty za wodę i odprowadzenie ścieków, energię elektryczną, ciepło, paliwo gazowe, wywóz odpadów i nieczystości ciekłych;
- należności z tytułu zużycia elementów wyposażenia technicznego których naprawą bądź wymianą obciążony jest najemca;
- należności z tytułu zastępczego wykonania przez wynajmującego robót obciążających najemcę, w oparciu o sporządzony przez wynajmującego kosztorys budowlany;
- odszkodowanie za stwierdzone i oszacowane szkody ustalone na zasadach ogólnych związane z uszkodzeniem lokalu powstałym z winy najemcy;
- odsetki i należności uboczne związane z powyższymi należnościami głównymi.
Wysokość kaucji zabezpieczającej umowę najmu lokalu mieszkalnego
Wysokości kaucji pobieranej przy umowie najmu lokalu mieszkalnego jest ograniczona do dwunastokrotności miesięcznego czynszu najmu. Służy to zabezpieczeniu nadmiernym wymaganiom, jakie mogą stawiać wynajmujący lokale mieszkalne. Niedozwolone jest pobieranie kaucji przy umowach najmu lokali zamiennych i socjalnych, a w wypadku umów najmu okazjonalnego maksymalna wysokość kaucji ograniczona jest do równowartości sześciomiesięcznego czynszu. Zwróć uwagę, że maksymalna krotność dotyczy tylko czynszu, czyli tego co wynajmujący dostaje od najemcy za wynajem. Nie wlicza się w to opłat niezależnych od wynajmującego, np. opłat za wodę, prąd czy należności do spółdzielni mieszkaniowej albo wspólnoty.
Przechowywanie i zarabianie na kaucji zabezpieczającej
Wynajmujący zobowiązany jest przechowywać kaucję w sposób należyty. Cała odpowiedzialność za utratę kaucji spoczywa na nim. Nie można tłumaczyć się, że kaucja wynajmującemu zaginęła, że zbankrutował bank w którym ją zdeponował lub co gorsza, że wynajmujący kaucję źle zainwestował i stracił. Musi on należycie rozliczyć się z najemcą z kaucji.
Z drugiej strony wszystko to co wynajmujący na kaucji zarobi, zostaje u niego. Chodzi na przykład o odsetki od lokaty bankowej. Nie musi się tym dzielić z najemcą, a najemca nie ma prawa żądać, by wynajmujący się pożytkami podzielił.
Rozliczenie kaucji pobranej przy najmie lokalu mieszkalnego
Kaucja podlega rozliczeniu po wygaśnięciu stosunku najmu i opróżnieniu lokalu mieszkalnego. Kaucja winna zostać zwrócona najemcy lokalu mieszkalnego najpóźniej w terminie miesiąca od opróżnienia lokalu. Termin rozliczenia kaucji ma szczególne znaczenie w związku z ustaleniem możliwego terminu potrącenia zobowiązania najemcy z kaucją. Wynajmujący może rozliczenia dokonać ostatniego dnia z tego miesięcznego terminu, a do tego czasu naliczać najemcy odsetki ustawowe od zaległości.
Najemca nie może żądać, by rozliczyć z wynajmującym „ostatni czynsz” przy pomocy kaucji. To typowy wniosek najemców, którzy zakładają, że temu właśnie służy kaucja. Wynajmujący ma pełne prawo żądać zapłaty w terminie czynszu za ostatni miesiąc i rozliczyć kaucję dopiero po miesiącu od zakończenia umowy i zwrocie lokalu.
Art. 6 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów reguluje waloryzację zwracanej najemcy lokalu mieszkalnego kaucji. Wynajmujący zobowiązany jest rozliczyć (zwrócić lub potrącić) kaucję zwaloryzowaną w ten sposób, że otrzymaną od najemcy przy zawarciu umowy kwotę winien podzielić przez wielkość obowiązującego w dniu zawarcia umowy czynszu, a uzyskaną w ten sposób krotność czynszu zastosować do wyliczenia kaucji podlegającej rozliczeniu poprzez przemnożenie jej przez wielkość czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji.
Przykład
W dniu zawarcia umowy najmu ustaliliśmy z najemcą czynsz w wysokości 1200 zł. W tym samym dniu otrzymaliśmy od najemcy kaucję w wysokości 2400 zł. Oznacza to, że przyjęta kaucja stanowi dwukrotność czynszu. W ostatnim miesiącu trwania umowy najmu, na skutek waloryzacji (np. o wskaźnik inflacji) lub zmian czynszu w inny sposób (wypowiedzenia lub umowne zwiększenia) czynsz wynosił już 1300 zł. Ta zmiana czynszu spowodowała, że wynajmujący musi z najemcą rozliczyć kwotę 2600 zł kaucji (dwukrotność czynszu 1300 zł).
Kwota zwracanej kaucji nie może być jednak niższa od kwoty wpłaconej. Oznacza to, że jeżeli czynsz najmu w ostatnim miesiącu jest niższy niż w pierwszym, to najemcy należy rozliczyć całą wartość pierwotnie wpłaconej kaucji.
Jeżeli najemca nie jest nic wynajmującemu winny, to wynajmujący powinien zwrócić najemcy należną kwotę kaucji w terminie miesiąca od opróżnienia lokalu. Zasadniczo to najemca powinien wskazać sposób w jaki chce zwrot otrzymać. Jeżeli tego nie uczynił, to zwrot kaucji jako typowego długu oddawczego powinien nastąpić w miejscu zamieszkania najemcy, np. przekazem pocztowym.
Gdy wynajmujący chce coś z kaucji potrącić to powinien zrobić i doręczyć najemcy rozliczenie, a różnicę zwrócić w sposób wskazany wyżej. Ważne jest, by z treści rozliczenia wyraźnie wynikało że wynajmujący coś „potrąca” i wskazanie co wynajmujący sobie potrącił i z czego.
Przykładowe rozliczenie kaucji
Sopot, 16 stycznia 2015
Najemca: Józef Nowak
Z kaucji w kwocie 2400 zł potrącam:
- Czynsz najmu za m‑c styczeń 2015 w kwocie 1200,- zł
- Odsetki ustawowe za nieterminowe płatności czynszów w łącznej kwocie 36,50 zł
- Opłatę za nieuregulowaną fakturę za energię elektryczną w kwocie 42,50 zł
- Koszty naprawy baterii łazienkowej przy umywalce w łazience w kwocie 130 zł
Różnicę w kwocie 991 zł zwracam na Pana rachunek bankowy.
Z poważaniem
Jan Kowalski
Kaucja zabezpieczająca a podatki
Kaucja zabezpieczająca jest obojętna podatkowo. Oznacza to, że przyjęcie kaucji nie jest przychodem – nie trzeba płacić od tego podatku. Z drugiej strony zwrot kaucji po ustaniu najmu nie jest kosztem uzyskania przychodu.
Jednakże to co potrącimy z kaucji staje się u nas przychodem z dniem potrącenia, jeżeli to co potrącamy jest przychodem z najmu. Chodzi tu przede wszystkim o czynsz, odsetki od nieterminowych płatności, koszty napraw. Ja uważam, że opłata za nieuregulowaną fakturę za prąd nie jest naszym przychodem gdy to najemca miał ją opłacić, a z uwagi na jego zaniedbanie zapłaciliśmy za to my.
Z całą pewnością różnica wynikająca z waloryzacji kaucji w oparciu o wyżej wskazaną krotność czynszu jest kosztem uzyskania przychodu z najmu.
Przykład
W dniu zawarcia umowy najmu ustaliliśmy z najemcą czynsz w wysokości 1200 zł. W tym samym dniu otrzymaliśmy od najemcy kaucję w wysokości 2400 zł. Oznacza to, że przyjęta kaucja stanowi dwukrotność czynszu. W ostatnim miesiącu trwania umowy najmu, na skutek waloryzacji (np. o wskaźnik inflacji) lub zmian czynszu w inny sposób (wypowiedzenia lub umowne zwiększenia) czynsz wynosił już 1300 zł. Ta zmiana czynszu spowodowała, że wynajmujący musi z najemcą rozliczyć kwotę 2600 zł kaucji (dwukrotność czynszu 1300 zł). Te 200 zł różnicy w dniu rozliczenia (zwrocie lub potrąceniu) jest kosztem uzyskania przychodu z najmu.
Kaucja zabezpieczająca przy umowie najmu lokalu niemieszkalnego
Jeżeli kaucja zabezpieczająca ma zabezpieczać umowę najmu lokalu niemieszkalnego, to z uwagi na brak tak szczegółowych uregulowań prawnych strony mogą umówić się praktycznie w dowolny sposób. Istotną rolę mają tu ustalenia zawarte w umowie lub ustalone zwyczaje.
Przykładowy zapis umowny
- Strony ustalają kaucję w wysokości 1.500,- zł (jeden tysiąc pięćset złotych).
- Kaucja jest pobierana jako zabezpieczenie ewentualnych roszczeń z tytułu zniszczenia lokalu ponad normalne zużycie w trakcie używania, oraz zabezpieczenia wszelkich innych należności finansowych.
- Wynajmujący niniejszym potwierdza, że kaucja wymieniona w ust. 1 wpłynęła już na jego rachunek bankowy. ALBO Wynajmujący niniejszym potwierdza gotówkowe otrzymanie kaucji o której mowa w ust. 1.
- Kaucja zostanie zwrócona najemcy w terminie 30 dni od zakończenia umowy najmu i przyjęcia lokalu przez wynajmującego, po potrąceniu należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.
Z całą pewnością w umowie najmu lokalu niemieszkalnego nie jest ograniczona wielkość kaucji. Możemy ustalić ją sobie dowolnie.
Jeżeli nie określimy terminu rozliczenia kaucji zabezpieczającej, to kaucja powinna zostać rozliczona niezwłocznie po wezwaniu wynajmującego przez najemcę do zwrotu kaucji.
Waloryzacja kaucji wpłacanej w związku z zawarciem umowy najmu lokalu niemieszkalnego nie jest przewidziana w prawie. Strony mogą w tym zakresie poczynić własne ustalenia lub nie ustalać żadnej waloryzacji. Może mieć tu jedynie zastosowanie art. 3581 § 3 k.c., a więc sądowa waloryzacja świadczenia pieniężnego w razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza, choć to rozwiązanie może być stosowane w naprawdę wyjątkowych przypadkach i z całą pewnością stroną powodową takiego pozwu nie może być przedsiębiorca.
Można też w umowie najmu określić odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów. Na przykład w taki sposób:
- Strony ustalają kaucję w wysokości 1.500,- zł (jeden tysiąc pięćset złotych).
- Wynajmujący niniejszym potwierdza, że kaucja wymieniona w ust. 1 wpłynęła już na jego rachunek bankowy. ALBO Wynajmujący niniejszym potwierdza gotówkowe otrzymanie kaucji o której mowa w ust. 1.
- W zakresie rozliczenia i zwrotu kaucji strony ustalają odpowiednie stosowanie przepisów art. 6 ust. 3 i 4 ustawy o ochronie praw lokatorów.
Chociaż ja bym osobiście wolał ustalić własne, szczegółowe warunki rozliczenia kaucji.
Umowne sposoby zabezpieczenia interesu wynajmującego
Zobacz w jaki inny sposób możesz zabezpieczyć swój interes przy umowie najmu mieszkania. Zapoznaj się z poradnikiem.