Pozew o zwrot nadpłaty za ogrzewanie

By | 12 lutego 2015

mlotek

Spół­dziel­nia miesz­ka­nio­wa Mły­niec w Gdań­sku odma­wia­ła mi roz­li­cze­nia kosz­tów zuży­cia cie­pła za sezon grzew­czy 2012/2013. Cho­dzi­ło mi kon­kret­nie o zwrot poczy­nio­nej nad­pła­ty, któ­ra wyni­ka­ła z mini­mal­ne­go zuży­cia w tym okre­sie. Spół­dziel­nia zasła­nia­ła się samo­dziel­nie usta­lo­nym regu­la­mi­nem, któ­ry w mojej oce­nie jest sprzecz­ny z pra­wem i rażą­co naru­szał przez to moje inte­re­sy, a pośred­nio tak­że inte­res pozo­sta­łych użyt­kow­ni­ków budynku.

Latem ubie­głe­go roku wyto­czy­łem Spół­dziel­ni Miesz­ka­nio­wej Mły­niec dwa pro­ce­sy sądo­we. Jeden cią­gle jesz­cze trwa, dru­gi uda­ło się z suk­ce­sem zakoń­czyć. W tym dru­gim cho­dzi­ło mi o zwrot nad­pła­co­nych zali­czek na kosz­ty ogrze­wa­nia. Spra­wa wyglą­da następująco.

W 2013 po zakoń­cze­niu sezo­nu grzew­cze­go moje miesz­ka­nie poło­żo­ne na osie­dlu nale­żą­cym do spół­dziel­ni było nie­za­miesz­ka­łe. Z tego powo­du nie uda­ło się w nim odczy­tać podziel­ni­ków kosz­tów ogrze­wa­nia. Spół­dziel­nia powia­da­mia o tym miesz­kań­ców za pomo­cą ogło­szeń umiesz­czo­nych na klat­kach scho­do­wych. Usta­lo­ny w spół­dziel­ni porzą­dek prze­wi­du­je dwa ter­mi­ny odczy­tów. Ponie­waż nie wie­dzia­łem o obu ter­mi­nach, pra­cow­ni­cy spół­dziel­ni nie mie­li moż­li­wo­ści doko­na­nia kon­tro­li sta­nów podziel­ni­ków. Spół­dziel­nia co praw­da wysła­ła do mnie list z proś­bą o udo­stęp­nie­nie miesz­ka­nia w celu kon­tro­li podziel­ni­ków, nie­mniej jed­nak wysła­li ten list rów­nież na adres puste­go miesz­ka­nia. Oczy­wi­ście zna­li mój numer tele­fo­nu, a tak­że zna­ją mój wła­ści­wy adres do kore­spon­den­cji pod któ­rym zawsze ktoś ma moż­li­wość odbio­ru listów.

Latem 2013 roku spół­dziel­nia doko­na­ła wymia­ny podziel­ni­ków na nowe, odczy­ty­wa­ne dro­gą radio­wą i przy tej oka­zji jej pra­cow­ni­cy potwier­dzi­li mi, że odczyt został doko­na­ny i wszyst­ko jest w naj­lep­szym porządku.

W lutym 2014 zanie­po­ko­jo­ny bra­kiem roz­li­cze­nia poprzed­nie­go sezo­nu grzew­cze­go uda­łem się do spół­dziel­ni i tam dowie­dzia­łem się, że roz­li­cze­nie zosta­ło już doko­na­ne, a ponie­waż w moim miesz­ka­niu nie było odczy­tu to spół­dziel­nia uzna­je, że zapła­co­ne zalicz­ki roz­li­cza­ją sezon. Jest to o tyle dziw­ne, że rok wcze­śniej, z uwa­gi na prze­wi­dy­wa­ne mini­mal­ne zuży­cie CO, pro­si­łem spół­dziel­nie o obni­że­nie zali­czek o ponad poło­wę, na co spół­dziel­nia przystała.

By spra­wę wyja­śnić wystą­pi­łem do spół­dziel­ni z żąda­niem doko­na­nia roz­li­cze­nia. Wycho­dzi­ła mi bowiem mimo wszyst­ko dość spo­ra nad­pła­ta. Oto treść moje­go pisma

 

Gdańsk, 8 lute­go 2014

Piotr xxxxxxxxxx

 

S.M. Mły­niec

Pilo­tów 3, 80–460 Gdańsk

 

 

Dot.: Roz­li­cze­nia zuży­cia ogrze­wa­nia w miesz­ka­niu przy ul. Skar­żyń­skie­go 10xxxx

 

W dniu 6 lute­go br. zgło­si­łem się oso­bi­ście do spół­dziel­ni z zapy­ta­niem o roz­li­cze­nie ogrze­wa­nia za poprzed­ni sezon grzew­czy. Od Pań­stwa pra­cow­ni­ków otrzy­ma­łem infor­ma­cję, że roz­li­cze­nie ogrze­wa­nia zosta­ło prze­pro­wa­dzo­ne bez doko­na­nia odczy­tów podziel­ni­ków w moim miesz­ka­niu, a jako koń­co­we roz­li­cze­nie potrak­to­wa­no zapła­co­ne zaliczki.

Chciał­bym zauwa­żyć, że spo­sób doko­na­nia wyżej wska­za­ne­go roz­li­cze­nia naru­sza obo­wią­zu­ją­ce pra­wo. Sto­sow­nie do prze­pi­su art. 45a ust. 6 Pra­wa ener­ge­tycz­ne­go (dalej nazy­wa­nym Usta­wą) na Spół­dziel­ni cią­ży obo­wią­zek roz­li­cze­nia na poszcze­gól­ne loka­le cał­ko­wi­tych kosz­tów zaku­pu cie­pła wska­za­nych w art. 45a ust. 2 usta­wy. Sto­sow­nie do prze­pi­su art. 45a ust. 8 pkt 1 usta­wy Spół­dziel­nia może doko­nać wybo­ru meto­dy roz­li­cze­nia w opar­ciu o wska­za­ne w tym prze­pi­sie meto­dy. Kata­log tych metod jest kata­lo­giem zamknię­tym, a prze­pis ten ma cha­rak­ter ius cogens, toteż nie­do­pusz­czal­ne jest w obro­cie sto­so­wa­nie innych rozwiązań.

Zgod­nie z prze­pi­sem art. 45a ust. 11 użyt­kow­nik loka­lu obo­wią­za­ny jest udo­stęp­niać lokal w celu doko­na­nia odczy­tów cie­pło­mie­rzy lub podziel­ni­ków. W moim przy­pad­ku odczyt z podziel­ni­ka został doko­na­ny przy wymia­nie podziel­ni­ków na nowe, a ich stan został wpi­sa­ny do pro­to­ko­łu wymia­ny. Od pra­cow­ni­ków Spół­dziel­ni dowie­dzia­łem się, że odczyt był tak­że doko­ny­wa­ny w czerw­cu 2013. Nie­ste­ty w tym mie­sią­cu miesz­ka­nie pozo­sta­wa­ło nie­za­miesz­ka­łe, a infor­ma­cje uzy­ska­ne od pra­cow­ni­ków wymie­nia­ją­cych podziel­nik pozwa­la­ły mi na przy­ję­cie, iż dotrzy­ma­ne zosta­ły wszyst­kie nie­zbęd­ne for­mal­no­ści zwią­za­ne z roz­li­cze­niem sezo­no­wym. Spół­dziel­nia jako pro­fe­sjo­nal­ny pod­miot zaj­mu­ją­cy się zarzą­dza­niem nie­ru­cho­mo­ścia­mi, sto­sow­nie do prze­pi­su art. 355 par. 2 KC powin­na dążyć do nale­ży­te­go roz­li­cza­nia zuży­te­go cie­pła. W wypad­ku gdy nie może być doko­na­ny odczyt z powo­du bra­ku dostę­pu do loka­lu, pra­cow­ni­cy Spół­dziel­ni win­ni przed­się­wziąć wszel­kie moż­li­we środ­ki, poczy­na­jąc od naj­prost­sze­go czy­li od pró­by kon­tak­tu tele­fo­nicz­ne­go z użyt­kow­ni­kiem, by doko­nać odczy­tów.  W mojej spra­wie Spół­dziel­nia nie zro­bi­ła nic.

Prze­pis art. 45a ust. 12 usta­wy co praw­da dopusz­cza zamien­nie roz­li­cza­nie zuży­cia cie­pła, nie­mniej jed­nak prze­pis ten winien być wyko­rzy­sty­wa­ny wyłącz­nie w wypad­ku wyczer­pa­nia wszel­kich innych metod roz­li­cza­nia, gdyż taka win­na być jego inter­pre­ta­cja mając na wzglę­dzie prze­pis z art. 45a ust. 9, a tak­że ogól­ne zasa­dy współ­ży­cia spo­łecz­ne­go. Roz­li­cza­nie zuży­cia cie­pła czę­ścio­wo przy zasto­so­wa­niu podziel­ni­ków, a czę­ścio­wo „wg. regu­la­mi­nu” może pro­wa­dzić do celo­we­go mani­pu­lo­wa­nia wyso­ko­ścią opłat przez użyt­kow­ni­ków loka­li. Nie trud­no sobie wyobra­zić sytu­ację w któ­rej ktoś pła­cą­cy nie­wiel­kie zalicz­ki na cie­pło, zuży­wa­jąc go bar­dzo dużo, po pro­stu nie dopusz­cza do odczy­tu po sezo­nie. Tole­ro­wa­nie takich nad­użyć mogło by dopro­wa­dzić do znacz­ne­go pokrzyw­dze­nia pozo­sta­łych użyt­kow­ni­ków budynku.

Mając na uwa­dze powyż­sze, pro­szę o ponow­nie roz­li­cze­nie zuży­cia cie­pła za poprzed­ni sezon z uwzględ­nie­niem odczy­ta­nych wska­zań podziel­ni­ków, tj.:

nr licz­ni­ka odczyt
76593 0
78145 201
78146 0
76570 0

 

Na życze­nie mogę dostar­czyć zde­mon­to­wa­ne przez Pań­stwa pra­cow­ni­ków podzielniki.

 

Z powa­ża­niem

Piotr xxxxxxxxx

 

Kil­ka tygo­dni póź­niej otrzy­ma­łem odpo­wiedź (moż­na klik­nąć by powiększyć).

 

mlyniec-14-02

 

W takim wypad­ku do spół­dziel­ni tra­fi­ło kolej­ne pismo.

 

Gdańsk, 26 mar­ca 2014

Piotr xxxxxxxxxxxxx

 

S.M. Mły­niec

Pilo­tów 3, 80–460 Gdańsk

  

Dot.: SMM/TE/MM/2763/14

 

Sza­now­ni Państwo,

W nawią­za­niu do Pań­stwa pisma z dnia 19 lute­go 2014 uprzej­mie infor­mu­ję, iż zasto­so­wa­ny przez Pań­stwa spo­sób roz­li­cze­nia cie­pła za sezon 2012/2013 jest sprzecz­ny z pra­wem. Sto­sow­nie do prze­pi­su art. 45a ust. 6 Pra­wa ener­ge­tycz­ne­go (dalej nazy­wa­ny Usta­wą) na Spół­dziel­ni cią­ży obo­wią­zek roz­li­cze­nia na poszcze­gól­ne loka­le cał­ko­wi­tych kosz­tów zaku­pu cie­pła wska­za­nych w art. 45a ust. 2 usta­wy. Sto­sow­nie do prze­pi­su art. 45a ust. 8 pkt 1 usta­wy Spół­dziel­nia może doko­nać wybo­ru meto­dy roz­li­cze­nia w opar­ciu o wska­za­ne w tym prze­pi­sie meto­dy. Kata­log tych metod jest kata­lo­giem zamknię­tym, a prze­pis ten ma cha­rak­ter ius cogens, toteż nie­do­pusz­czal­ne jest w obro­cie sto­so­wa­nie innych roz­wią­zań. Prze­pis par. 9 pkt 4 Regu­la­mi­nu roz­li­cza­nia kosz­tów ogrze­wa­nia loka­li miesz­kal­nych i użyt­ko­wych w zaso­bach spół­dziel­ni jest nie­zgod­ny z prze­pi­sem art. 45a ust. 12 usta­wy. Wobec bez­wa­run­ko­we­go brzmie­nia prze­pi­sów usta­wy zapis regu­la­mi­nu jest nie­waż­ny. Pra­gnę zauwa­żyć, że usta­wa co praw­da dopusz­cza sto­so­wa­nie zamien­ne­go spo­so­bu roz­li­cze­nia opłat za cie­pło, jed­nak­że prze­pis art. 45a ust. 12 in fine zawie­ra kolej­ny zamknię­ty kata­log metod/wskaźników: powierzch­nia lub kuba­tu­ra. Tak więc roz­li­cza­nie cie­pła w opar­ciu o zapła­co­ne zalicz­ki jest nie­zgod­ne z pra­wem.

Jak już wcze­śniej zwra­ca­łem Pań­stwu uwa­gę, Spół­dziel­nia jako pro­fe­sjo­nal­ny pod­miot zaj­mu­ją­cy się zarzą­dza­niem nie­ru­cho­mo­ścia­mi, sto­sow­nie do prze­pi­su art. 355 par. 2 KC powin­na dążyć do nale­ży­te­go roz­li­cza­nia zuży­te­go cie­pła. Do odpo­wie­dzi załą­czy­li­ście Pań­stwo odpis wysto­so­wa­ne­go do mnie pisma, nie­mniej jed­nak pismo to do mnie nie dotar­ło bowiem zosta­ło nie­wła­ści­wie zaadre­so­wa­ne. Od momen­tu przy­stą­pie­nia do spół­dziel­ni wska­zy­wa­łem zupeł­nie inny adres zamiesz­ka­nia. Zresz­tą wysy­ła­nie pism nie jest koniecz­ne – posia­da­ją Pań­stwo mój numer tele­fo­nu więc wystar­czy skon­tak­to­wać się ze mną tele­fo­nicz­nie. To dużo szyb­sza i tań­sza meto­da od wysy­ła­nia korespondencji.

Mając na uwa­dze powyż­sze, ponow­nie żądam doko­na­nia roz­li­cze­nia kosz­tów cie­pła za sezon 2012/2013 bądź do zwro­tu nad­pła­ty na mój rachu­nek ban­ko­wy numer XX XXXX XXXX XXXX XXXX XXXX zgod­nie z poniż­szym wyliczeniem.

TUTAJ BYŁA TABELA Z WYLICZENIAMI Z KTÓRYCH WYNIKAŁA NADPŁATA

Jed­no­cze­śnie wzy­wam do zmia­ny tre­ści regu­la­mi­nu spół­dziel­ni i dosto­so­wa­nie par. 9 pkt 4 do obo­wią­zu­ją­ce­go prawa.

Pismo niniej­sze sta­no­wi wezwa­nie do dobro­wol­ne­go speł­nia­nia żąda­nia. Ocze­ku­ję Pań­stwa reak­cji w cią­gu 14 dni od otrzy­ma­nia niniej­sze­go pisma. W wypad­ku dal­sze­go uchy­la­nia się od wyko­na­nia obo­wiąz­ków, wystą­pię na dro­gę sądo­wą bez kolej­nych pism.

 

Z powa­ża­niem

Piotr xxxxxxx

 

Otrzy­ma­łem kolej­ną odpo­wiedź odmow­ną (moż­na klik­nąć by powięk­szyć). Według spół­dziel­ni spra­wa zosta­ła pra­wi­dło­wo roz­li­czo­na i nie ma już moż­li­wo­ści odwró­ce­nia tego.

 

mlyniec-14-03

 

Pozo­sta­ło mi jedy­nie zre­ali­zo­wać groź­bę wystą­pie­nia na dro­gę sądo­wą, co też uczy­ni­łem latem 2014 roku. Nie będę przy­ta­czał tutaj całe­go pozwu bo był zło­żo­ny na urzę­do­wym for­mu­la­rzu, ale pozwo­lę sobie jedy­nie zacy­to­wać uza­sad­nie­nie praw­ne moje­go powódz­twa. Stan fak­tycz­ny został przed­sta­wio­ny w skró­cie powyżej.

 

Uza­sad­nie­nie praw­ne powództwa 

Pozwa­na jest wła­ści­cie­lem budyn­ku miesz­kal­ne­go zlo­ka­li­zo­wa­ne­go w Gdań­sku przy ul. Skar­żyń­skie­go 10. Powód jest wła­ści­cie­lem spół­dziel­cze­go wła­sno­ścio­we­go pra­wa do loka­lu ozna­czo­ne­go nume­rem X w klat­ce „X” tegoż budyn­ku. Pozwa­na zobo­wią­za­na jest w opar­ciu o prze­pis art. 45a ust. 9 Usta­wy z dnia 10 kwiet­nia 1997 r. Pra­wo Ener­ge­tycz­ne (dalej „PrE­nerg”) do wybo­ru meto­dy roz­li­cza­nia cał­ko­wi­tych kosz­tów zaku­pu cie­pła na poszcze­gól­ne loka­le miesz­kal­ne w tym budyn­ku. Wpro­wa­dza­jąc Regu­la­min roz­li­cza­nia kosz­tów ogrze­wa­nia loka­li miesz­kal­nych i użyt­ko­wych w zaso­bach Spół­dziel­ni Miesz­ka­nio­wej „Mły­niec” z dnia 2011-08-25 (dalej „Regu­la­min”), Pozwa­na zde­cy­do­wa­ła się roz­li­czać kosz­ty ogrze­wa­nia w budyn­ku na poszcze­gól­ne loka­le w opar­ciu o wska­za­nia urzą­dzeń wskaź­ni­ko­wych nie­bę­dą­cych przy­rzą­da­mi pomia­ro­wy­mi w rozu­mie­niu prze­pi­sów metro­lo­gicz­nych, wpro­wa­dzo­nych do obro­tu na zasa­dach i w try­bie okre­ślo­nych w prze­pi­sach o sys­te­mie oce­ny zgod­no­ści potocz­nie nazy­wa­ny­mi „podziel­ni­ka­mi kosz­tów ogrze­wa­nia”. W przed­mio­to­wej spra­wie Pozwa­na nie doko­na­ła po sezo­nie grzew­czym 2012/2013 odczy­tu podziel­ni­ków zain­sta­lo­wa­nych w loka­lu Powo­da powo­łu­jąc się na prze­pis par. 9 ust. 4 Regulaminu. 

Przy­wo­ła­ny przez Pozwa­ną prze­pis par. 9 ust. 4 Regu­la­mi­nu jest nie­zgod­ny z nor­ma­mi pra­wa powszech­nie obo­wią­zu­ją­ce­go wyni­ka­ją­cy­mi z PrE­nerg. Pri­mo, prze­pis art. 45a ust. 12 PrE­nerg wyma­ga, by roz­li­cze­nie zamien­ne opłat za cie­pło dla loka­li miesz­kal­nych lub użyt­ko­wych było doko­na­ne w opar­ciu o prze­licz­ni­ki wyni­ka­ją­ce z ich powierzch­ni lub kuba­tu­ry. Zapis Regu­la­mi­nu posłu­gu­je się ogól­ni­ko­wym stwier­dze­niem, że kosz­ty ogrze­wa­nia roz­li­cza­ne są w wyso­ko­ści wyni­ka­ją­cej z meto­dy sza­co­wa­nia fir­my roz­li­cza­ją­cej. W pozo­sta­łej czę­ści regu­la­mi­nu, a tak­że w prze­pi­sach pra­wa powszech­nie obo­wią­zu­ją­ce­go brak jest defi­ni­cji legal­nej dla takie­go okre­śle­nia. Brak pre­cy­zyj­ne­go wska­za­nia zamien­ne­go spo­so­bu roz­li­cza­nia kosz­tów, a tak­że nie­uwzględ­nie­nie w tre­ści prze­pi­su usta­wo­we­go wymo­gu wskaź­ni­ków powierzch­nio­wych lub kuba­tu­ro­wych loka­lu, powo­du­je nie­zgod­ność tego prze­pi­su z tre­ścią wska­za­ne­go wyżej prze­pi­su PrE­nerg. Secun­do, prze­pis art. 45a ust. 12 PrE­nerg wyma­ga rów­nież wska­za­nia prze­słan­ki warun­ków sto­so­wa­nia zamien­ne­go spo­so­bu roz­li­cza­nia kosz­tów dosta­wy cie­pła. Para­graf 9 ust. 4 Regu­la­mi­nu posłu­gu­je się bar­dzo nie­pre­cy­zyj­nym zwro­tem „W loka­lach, w któ­rych nie zosta­ły odczy­ta­ne podziel­ni­ki kosz­tów ogrze­wa­nia…”. Zapis ten jest nie­pre­cy­zyj­ny przez to, że nie wska­zu­je prze­sła­nek o cha­rak­te­rze obiek­tyw­nym zasto­so­wa­nia zamien­ne­go spo­so­bu roz­li­cza­nia kosz­tów ogrze­wa­nia, a tak­że umoż­li­wia Pozwa­nej dowol­ne jego sto­so­wa­nie w sytu­acjach wygod­nych dla Pozwa­nej. Nie zawie­ra on nawet otwar­te­go kata­lo­gu przy­kła­do­wych, kon­kret­nych prze­sła­nek. W skraj­nym przy­pad­ku Pozwa­na może w taki spo­sób zor­ga­ni­zo­wać odczyt, by utrud­nić jego wyko­na­nie i doko­nać roz­li­cze­nia wszyst­kich bądź wybra­nych użyt­kow­ni­ków loka­li w opar­ciu o dogod­ną for­mę wyni­ka­ją­cą z par. 9 ust. 4 Regu­la­mi­nu. Ter­tio, w prze­pi­sie art. 45a ust. 12 PrE­nerg usta­wo­daw­ca zasto­so­wał licz­bę mno­gą dopusz­cza­jąc meto­dę zamien­ną dla „loka­li miesz­kal­nych lub użyt­ko­wych”, a wska­za­na w tym prze­pi­sie meto­da uwzględ­nia­ją­ca powierzch­nię lub kuba­tu­rę impli­ku­je moż­li­wość zamien­ne­go roz­li­cza­nia cie­pła tyl­ko dla całe­go budyn­ku wie­lo­lo­ka­lo­we­go w opar­ciu o udział powierzch­ni lub kuba­tu­ry w odpo­wied­nio całej powierzch­ni lub kuba­tu­ry budyn­ku. Nor­ma wyni­ka­ją­ca z tego prze­pi­su wska­zu­je, że sto­so­wa­nie zamien­ne­go spo­so­bu roz­li­cza­nia kosz­tów cie­pła może być uwzględ­nio­na jedy­nie z waż­nych, gene­ral­nych i obiek­tyw­nych przy­czyn, któ­re unie­moż­li­wia­ją doraź­nie zasto­so­wa­nie nor­my o cha­rak­te­rze pod­sta­wo­wym wyni­ka­ją­cej z art. 45a ust. 8 i 9 PrE­nerg. Tyl­ko meto­da pod­sta­wo­wa speł­nia warun­ki nale­ży­te­go roz­li­cze­nia kosz­tów dostaw cie­pła w opar­ciu o fak­tycz­ne jego zuży­cie przez użyt­kow­ni­ków poszcze­gól­nych loka­li. W związ­ku z tym zapis par. 9 ust. 4 Regu­la­mi­nu poprzez to, ze dopusz­cza sto­so­wa­nie zamien­nej meto­dy dla poje­dyń­czych loka­li, jest sprzecz­ny z art. 45a ust. 12 PrEnerg. 

Nale­ży rów­nież zauwa­żyć, że Pozwa­na sama nie zasto­so­wa­ła się w peł­ni do usta­lo­ne­go przez sie­bie Regu­la­mi­nu. Prze­pis par. 9 ust. 4 Regu­la­mi­nu, choć w spo­sób nie­zgod­ny z pra­wem, dopusz­cza roz­li­cze­nie w opar­ciu o „sza­co­wa­nie meto­dą fir­my roz­li­cze­nio­wej”, tym cza­sem Pozwa­na uzna­ła jedy­nie, że zapła­co­ne przez Powo­da zalicz­ki pokry­wa­ją kosz­ty ogrze­wa­nia. Fak­tycz­nie Pozwa­na nie doko­na­ła żad­ne­go sza­co­wa­nia. Trze­ba też uwzględ­nić, że wyso­kość wno­szo­nych przez Powo­da zali­czek na poczet kosz­tów ogrze­wa­nia zosta­ła fak­tycz­nie zapro­po­no­wa­na przez Powo­da pismem z dnia 13 stycz­nia 2013, na co Pozwa­na przy­sta­ła doko­nu­jąc jedy­nie gro­szo­wej korek­ty wyni­ka­ją­cej z nali­cza­nia zali­czek w opar­ciu o powierzch­nię loka­lu. Jak z tego wyni­ka, to Powód sam okre­ślił jakie zapła­cił zalicz­ki za ogrze­wa­nie w sezo­nie 2012/2013. Takie dzia­ła­nie Pozwa­nej jest sprzecz­ne z art. 45a ust. 9 i 4 PrE­nerg i naru­sza pra­wa pozo­sta­łych użyt­kow­ni­ków budyn­ku do pra­wi­dło­we­go obcią­ża­nia ich kosz­ta­mi ogrze­wa­nia

Zgod­nie z art. 45a ust. 10 PrE­nerg Pozwa­na zobo­wią­za­na jest do wpro­wa­dze­nia wewnętrz­ne­go regu­la­mi­nu roz­li­czeń cie­pła prze­zna­czo­ne­go na ogrze­wa­nie budyn­ku któ­re­go jest wła­ści­cie­lem. Usta­wo­daw­ca nie okre­ślił szcze­gó­ło­we­go zakre­su wyma­gań dla tego regu­la­mi­nu. Jed­no­cze­śnie prze­pis  art. 45a ust. 11 PrE­nerg nakła­da na użyt­kow­ni­ka loka­lu obo­wią­zek udo­stęp­nia­nia pomiesz­czeń w celu zwią­za­nym m. in. z odczy­tem wska­zań i kon­tro­li urzą­dzeń pomia­ro­wych. Wyni­ka­ją­cy z tego prze­pi­su obo­wią­zek użyt­kow­ni­ka nada­je wła­ści­cie­lo­wi budyn­ku upraw­nie­nie do żąda­nia wyko­na­nia nało­żo­ne­go na użyt­kow­ni­ka obo­wiąz­ku. Pozwa­na w tre­ści par. 6 ust. 2 Regu­la­mi­nu zakre­śli­ła jed­no­stron­nie jedy­nie dwa ter­mi­ny doko­ny­wa­nia odczy­tów. Jed­no­cze­śnie w par. 6 ust. 3 i 4 Regu­la­mi­nu okre­śli­ła jeden spo­sób infor­mo­wa­nia użyt­kow­ni­ków loka­li o pla­no­wa­nych odczy­tach.  Nale­ży zauwa­żyć, że zasto­so­wa­ne 5 dnio­we uprze­dze­nie o odczy­cie pod­sta­wo­wym i 3–5 dnio­we uprze­dze­nie o odczy­cie uzu­peł­nia­ją­cym są ter­mi­na­mi rażą­co krót­ki­mi. Nale­ży rów­nież zauwa­żyć, że Pozwa­na może jed­no­stron­nie okre­ślać ter­min roz­li­cza­nia kosz­tów ogrze­wa­nia (par. 8 ust. 1 Regu­la­mi­nu), a tak­że zgod­nie z par. 4 ust. 1 i 3 Regu­la­mi­nu roz­li­cze­nia tego w loka­lach miesz­kal­nych doko­nu­je się tyl­ko raz do roku, po zakoń­cze­niu sezo­nu grzew­cze­go. Zwy­cza­jo­wo w nie­mal wszyst­kich spół­dziel­niach Trój­mia­sta doko­ny­wa­ne jest to latem. Bio­rąc pod uwa­gę fakt, że roz­li­cze­nia doko­ny­wa­ne są w okre­sie let­nim, a uprze­dze­nia o odczy­tach są rażą­co krót­kie, w wypad­ku wyjaz­du użyt­kow­ni­ka loka­lu na dwu­ty­go­dnio­wy urlop może on zostać pozba­wio­ny moż­li­wo­ści udo­stęp­nie­nia loka­lu do odczy­tu. Może on tak­że o fak­cie doko­na­nia odczy­tów nigdy się nie dowie­dzieć gdyż ogło­sze­nia o odczy­tach są zdej­mo­wa­ne z tablic ogło­sze­nio­wych przez sprzą­tacz­ki. Na Pozwa­nej cią­ży obo­wią­zek takie­go zor­ga­ni­zo­wa­nia odczy­tów, aby w peł­ni reali­zo­wać wyni­ka­ją­ce z prze­pi­sów pra­wa obo­wiąz­ki nale­ży­te­go roz­li­cza­nia kosz­tów ogrze­wa­nia na poszcze­gól­nych użyt­kow­ni­ków. Nie może ona przy tym wyko­rzy­sty­wać swo­je­go upraw­nie­nia orga­ni­za­cyj­ne­go do jed­no­stron­ne­go nakła­da­nia na użyt­kow­ni­ków trud­nych (lub nawet w pew­nych sytu­acjach nie­moż­li­wych) do reali­za­cji obo­wiąz­ków. Zakre­śla­jąc jed­no­stron­nie jedy­nie dwa ter­mi­ny odczy­tów, a tak­że wyzna­cza­jąc rażą­co krót­kie okre­sy uprze­dze­nia o pla­no­wa­nych odczy­tach, Pozwa­na w prze­pi­sach par. 6 ust. 2, 3 i 4 Regu­la­min nad­uży­ła pra­wa pod­mio­to­we­go wyni­ka­ją­ce­go ze spo­łecz­no-gospo­dar­cze­go prze­zna­cze­nia nor­my z art. 45a ust. 10 i 11 PrE­nerg. W związ­ku z tym zgod­nie z tre­ścią prze­pi­su art. 5 in fine k.c. nad­uży­cie to nie jest uwa­ża­ne za wła­ści­we wyko­ny­wa­nie pra­wa i nie korzy­sta z ochro­ny prawnej. 

Od Pozwa­nej jako pod­mio­tu zawo­do­wo zaj­mu­ją­ce­go się zarzą­dza­niem nie­ru­cho­mo­ścia­mi w świe­tle prze­pi­su art. 355 par. 2 k.c. wyma­gać nale­ży szcze­gól­nie sta­ran­ne­go wyko­ny­wa­nia nało­żo­nych obo­wiąz­ków zwią­za­nych z roz­li­cza­niem kosz­tów ogrze­wa­nia na poszcze­gól­ne loka­le. Pozwa­na win­na dążyć do pra­wi­dło­we­go doko­na­nia odczy­tów podziel­ni­ków, wyko­rzy­stu­jąc przy tym zawar­te w PrE­nerg upraw­nie­nie do żąda­nia udo­stęp­nie­nia dostę­pu do urzą­dzeń pomia­ro­wych. W przed­mio­to­wej spra­wie Pozwa­na jedy­nie stwier­dzi­ła, że ogło­sze­nia o odczy­tach były wywie­szo­ne na tabli­cy ogło­szeń, a tak­że że wysła­ła Powo­do­wi list z infor­ma­cją. List ten jed­nak do Powo­da nie dotarł z wyłącz­ne­go zanie­dba­nia pra­cow­ni­ków Pozwa­nej, ponie­waż  został zaadre­so­wa­ny i wysła­ny na błęd­ny adres. Nale­ży zauwa­żyć, że Pozwa­na jest w posia­da­niu zarów­no wła­ści­we­go adre­su Powo­da, a tak­że posia­da jego numer tele­fo­nu. Mogła zatem, zamiast wysy­łać kosz­tow­ny i wyma­ga­ją­cy więk­sze­go nakła­du pra­cy list, po pro­stu skon­tak­to­wać się z Pozwa­nym tele­fo­nicz­nie. Nad­to nale­ży zauwa­żyć, że zgod­nie z wła­sną uchwa­łą Pozwa­na zli­kwi­do­wa­ła w 2007 roku swo­ją witry­nę inter­ne­to­wą, któ­ra sta­no­wi waż­ny kanał komu­ni­ka­cyj­ny dla spo­łe­czeń­stwa infor­ma­cyj­ne­go XXI wie­ku. Dzia­ła­nie to jest o tyle dziw­ne, że spo­łe­czeń­stwo i rynek idzie dokład­nie w odwrot­nym kie­run­ku, roz­wi­ja­jąc a nie ogra­ni­cza­jąc dostęp­ne kana­ły komu­ni­ka­cji. Nad­to Pozwa­na doko­ny­wa­ła w lip­cu 2013 roku (a więc już po odczy­tach sezo­nu 2012/13) wymia­ny podziel­ni­ków kosz­tów ogrze­wa­nia we wszyst­kich loka­lach budyn­ku w któ­rym umiej­sco­wio­ny jest lokal Powo­da. Przy tej oka­zji Pozwa­na mogła doko­nać bra­ku­ją­cych odczy­tów, tym cza­sem dzia­ła­nie Pozwa­nej było dokład­nie odwrot­nie — wpro­wa­dzi­ła ona w błąd Powo­da infor­mu­jąc go, że odczyt został doko­na­ny. Powód przy oka­zji wymia­ny podziel­ni­ków nale­ży­cie wyka­zał zain­te­re­so­wa­nie koniecz­no­ścią doko­na­nia odczy­tów. Tyl­ko z wyłącz­nej winy Pozwa­nej, przy oka­zji wymia­ny podziel­ni­ków, odczyt ten mimo wszyst­ko nie został doko­na­ny. Jest to o tyle istot­ne, że fak­tycz­ne roz­li­cze­nie kosz­tów ogrze­wa­nia za sezon 2012/13 zosta­ło doko­na­ne dopie­ro w paź­dzier­ni­ku 2013. Osta­tecz­nie, Pozwa­na zgod­nie z tre­ścią art. 45a ust. 11 PrE­nerg ma upraw­nie­nie do sądo­we­go docho­dze­nia wyeg­ze­kwo­wa­nia obo­wiąz­ku udo­stęp­nie­nia loka­lu przez użyt­kow­ni­ka w celu doko­na­nia odczy­tów. Z tego upraw­nie­nia rów­nież Pozwa­na nie skorzystała. 

Bio­rąc pod uwa­gę powyż­sze, Pozwa­na nie ma upraw­nie­nia do odma­wia­nia Powo­do­wi roz­li­cze­nia kosz­tów ogrze­wa­nia zgod­nie z wska­za­nia­mi podziel­ni­ków. Z jed­nej bowiem stro­ny zgod­nie z art. 5 k.c. nie moż­na zgo­dzić się z twier­dze­niem Pozwa­nej, że odczy­ty doko­ny­wa­ne są zgod­nie z regu­la­mi­nem, gdyż regu­la­min ten nad­uży­wa spo­łecz­no-gospo­dar­cze­go prze­zna­cze­nia upraw­nie­nia, a z dru­giej stro­ny sprzecz­ne z pra­wem zapi­sy par. 9 ust. 4 Regu­la­mi­nu na pod­sta­wie art. 58 par. 3 k.c. nie wią­żą Powo­da. Wobec bra­ku innych waż­nych ure­gu­lo­wań, Pozwa­na powin­na doko­nać roz­li­cze­nia kosz­tów ogrze­wa­nia zgod­nie z art. 45a ust. 4 i 6 PrE­nerg w opar­ciu o wybra­ną przez nią meto­dę doko­ny­wa­nia podzia­łu (zgod­nie z art. 45a ust. 9 PrE­nerg) a więc w peł­ni zasto­so­wać się do żąda­nia Powo­da wyra­żo­nych w pismach z dnia 8 lute­go 2014 i 26 mar­ca 2014. 

Wobec bez­pod­staw­nych odmów ze stro­ny Pozwa­nej, Powód samo­dziel­nie doko­nał roz­li­cze­nia należ­nych kosz­tów ogrze­wa­nia za sezon grzew­czy 2012/2013, z któ­re­go wyni­ka nad­pła­ta w wyso­ko­ści 932,94 zł. Zgod­nie z art. 405 w związ­ku z art. 410 par. 1 k.c. Pozwa­na zobo­wią­za­na jest zwró­cić Powo­do­wi kwo­tę nad­pła­ty, a zgod­nie z art. 481 k.c. od tej kwo­ty nale­żą się też Powo­do­wi odsetki. 

Mając na uwa­dze powyż­sze pozew jest w peł­ni uza­sad­nio­ny i konieczny.

 

Po tym jak Sąd dorę­czył spół­dziel­ni mój pozew, zna­la­złem w swo­jej skrzyn­ce list od spół­dziel­ni z pro­po­zy­cją zawar­cia ugo­dy (moż­na klik­nąć by powiększyć).

 

mlyniec-15-01

 

Spół­dziel­nia przed­sta­wi­ła mi popraw­ne wyli­cze­nia nad­pła­ty i fak­tycz­nie w pozwie tro­chę zawy­ży­łem żąda­ną kwo­tę. Nie­po­trzeb­nie wli­czy­łem opła­ty sta­łe do zapła­co­nych zaliczek.

Przed­wczo­raj pod­pi­sa­łem ze spół­dziel­nią ugo­dę, któ­ra prze­wi­du­je zwrot mojej nad­pła­ty w cało­ści w opar­ciu o pra­wi­dło­we wyli­cze­nia, a od wczo­raj mogę już się cie­szyć zwró­co­ny­mi na mój rachu­nek pieniędzmi.